ආයුබෝවන්...!

අප ඉපදුණු දා පටන් මවගෙන් පටන් ගන්නා ආදරය මිය යන තුරුම විවධ ආකාරයෙන් අප වෙත එයි. අප සිනාසෙන්නේද අඩන්නේද මේ ආදරය නිසාවෙනි. හුදෙක් එය මුලු මානව සන්හතියටම ‍උරුම පොදු සත්‍යතාවකි.ආදරය යනු මුලු ලොකයේම පැවැත්මයි ඔබ සිතේ හට ගන්නා ආදරනිය සිතුවිලි අප සමග බෙදා ගැනීම අප සතුටයි.♥

Tuesday, January 31, 2012

නා දළු දොතොල්

නා දළු දොතොල් රෝස පැහැ දෙකොපුල් සුමුදු මෘදු කෙහෙ රැළි තිබුණේ නැ නුඹ ළග කඨෝර ගිනියමේ රළු පරළු පොළොවේ සිනා සී උන්නා ලෙසින් පියකරු සමන් මල් සුවද නැති දහඩියේ පෙගී ඇති මුහුණ සගවලා පොළොවට බලා උන්නා දවසම ගෙවී යන වසන්තයේ කොළ හැලුන වෘක්ෂයක අගිස්සක හෝ රැදි දිය බිදක් සොයමින් ගෙවි ගොස් පෙර ලෙස උදා හිරු පායා අහසට සිප ගන්න තුරු පොළොව බලා උන්නා දුකින් මේ හිරු තරු යට උරුමකරු ආ විගස වැළදගෙන විදින දුක කියනවා යන රිසියෙන් ... (අප පිටුවට මෙම නිර්මාණය ඉදිරිපත්කලේ කැළුම් විජේවර්ධණ)

No comments:

Post a Comment